Öylesine tehlikeli ki insan ilişkileri, korkutucu, yıkıp dökücü, var edici, şekillendirici..Ben korkuyorum birini sevmekten dedi. Ben hiç korkmam insanları sevmekten sanırdım..Oysa kelimelere bile temkinli yaklaşıyorum. Kelimeleri bile sahiplenemiyorum. Anlatım bozuklukları, yanlış noktalama işaretleri.. Bir filmde demişti ki bir adam ‘’sen olmasaydın seni var etmek zorunda kalırdım.’’ Bunu anlayabiliyorum, bunu biliyorum. Sen yakınsın göz kapaklarım kadar yakın. Dokunuyorum, soruyorum ama bilmiyorum. Yazıp yazıp siliyorum, önce dinleyip sonra kulaklarımı kapatıyorum göresim geliyor sonra ışıkları kapatıyorum. Kaçıyorum arkama bakmadan ilerliyorum sonra nefes nefese kalıyorum koşmaktan değil söz geçiremiyorum. An be an soruyorum, şimdi ne oldu ne hissettim ne düşündüm? Bundan hiç kurtulamıyorum.
Seni var etmiştim önceden, şimdi törpüleyip yeni bir şeyler katıyorum. Bana karşı gelmeye kalkma sen o’sun,. Yanıl istersen, bi doğrul istersen bütün bunlar ihtimal. Yok olman da bi ihtimal... bazen yüksek sesle büyük cümleler kurmak istiyorum..açık ve net. Korkuyorum..imalardan da hiç haz etmiyorum. Böyle yaşayamam, bütün bu ihtimaller beni kahreder. İnsan ilişkileri tahrip edici insan ilişkileri sarsıcı. bütün bu ihtimaller beni var eder.